Հայաստանի քաղաքական և հասարակական դաշտում ստեղծվել է, շախմատային տերմինով բնորոշվող, «պատային» իրավիճակ՝ իշխանությունն այլևս ոչ մի օրակարգ չի կարողանում թելադրել և հասարակության հետ շփվում է բացառապես «ոստիկանական պատնեշի հետևից» (ցիտատը Նիկոլինն է ուղղված Սերժ Սարգսյանին), իսկ ընդդիմադիր շարժումը թեև չի մարում, սակայն առայժմ չունի իշխանություններին հեռացնելու ռեսուրս: Շախմատում այս իրավիճակում գրանցվում է ոչ ոքի: Քաղաքականության մեջ այդպես չի լինում:

Վերջին շրջանում, բազմաթիվ անգամներ նա իրեն բռնեցնում է այն մտքի վրա, որ մտքում իր իսկ հրաժարականի տեքստն է ձևակերպում... ամեն անգամ սարսափում է այդ մտքից;

Երկրից նրա «ճողոպրելը» բոլորը պատկերացնում են թիվ 1 բորտի միջոցով՝ հավաքելու է ընտանիքին, լցնի մեջը ու հայդէ՝ դեպի Եվրոպա...

Իրավիճակը գնալով ավելի է բարդանում, քանի որ զգացմունքները, բարոյական սկզբունքները մի կողմից, իսկ հանրային սպասումներն ու անելիքների սթափ գիտակցումը մյուս կողմից սուր հակասության մեջ են գտնվում։

Նիկոլի վերջին «ելույթից» հանում ես լաչառությունը և թողնում բովանդակությունը, ստացվում է խնդրանք-ելույթ՝ ուղղված իր արևմտաթուրքական տերերին, որով խնդրում է իրեն չփոխել և խոստանում է անել այն, ինչի համար բերվել է իշխանության՝ հանել Ռուսաստանին տարածաշրջանից, Հայաստանը դարձնել թուրքական վիլայեթ...

Բառացիորեն երեկ առավոտ մի մեկնաբանություն էի կատարել, որտեղ ասել էի. «...Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունն ու նրա քաղաքական թիմը ոչ թե չեն հասկացել, ըմբռնել իրադարձությունների ընթացքը կամ բավարար քաղաքական հմտություն չեն ունեցել՝ ճիշտ որոշում կայացնելու, այլ միտումնավոր գործել ու գործում են դրանց տրամաբանությանը հակառակ: ... Փաշինյանը միամիտ չէ ու նրա «գրպանը ոչինչ գցել» հնարավոր չէ, եթե ինքը դա չցանկանա կամ, որ ավելի ճիշտ է, դրանից կոնկրետ նյութական շահ չունենա: Ինքն, իր ողջ կենսագրությամբ, հենց այդ ամենի մարմնավորումն է, երբ փողի համար վաճառել է արժանապատվությունը, կորցրել բարեկամների, դավաճանել ընկերներին: Հիմա, երբ հնարավորություն ունի վաճառել հայրենիքի տարածքները և քաղաքական շահերը, նրա ձեռքը չի դողում ...»:

Ներհասարակական անջրպետը երեկվա իրադարձություններից հետո ավելի է խորանալու։

Իրադարձությունները, որոնք ծավալվեցին այսօր, ինչպես խորհրդարանի ներսում, այնպես էլ դրա սահմաններից դուրս, ազգային խայտառակության և հանրային խորը վրդովմունքի առարկա են դարձել...

Ո՞նց ես քեզ զգում Մարտի 1-իդ հակառակ կողմում: Երեկ փախչում ես ԱԺ-ից, հանել տալիս կուսակիցներիդ հարցերը, որ րոպե առաջ դուրս գաս զինված ու պաշտպանված թակարդից, հասկանալով, որ իրականում ոստիականությունդ, արյուն թափելով ու վախ սփռելով, նույնիսկ չի կարողանում դրածդ խնդիրը լուծել...

Երեկ տեղի ունեցան դեպքեր, որոնք էական կարևորություն ունեն հետագա զարգացումների համար. 1. Երբ սկսվեց հարձակումը խաղաղ մարդկանց վրա. Սրբազանը դիմեց իրեն ուղիղ եթերով հետևող իշխանությանը՝ ասելով. «Բացեք դարպասները, ՄԵՆԱԿՍ գալիս եմ ձեզ հետ հանդիպելու»...